Refugium: Lopend Stilstaan
'Een hotel in het Limburgse Heuvelland'
‘De rijkswegmensen vervelen mij.
Ik verveel mij op het asfalt tussen
de kilometerpalen.
Deze mensen zijn naar iets heel
bepaalds onderweg: naar winst,
naar een doel voor hun eerzucht.
Op de voetpaden staan in plaats
van kilometerpalen hazelnootstruiken.
Daar wordt geslenterd om noten
te vinden; men is daar om te zijn.
Bij elke stap is men om daar te zijn,
niet ergens anders.’
Antoine de St.Exupéry
De inspiratie voor dit project zijn zowel het bovenstaand gedicht en de jeugdwandeling geweest. Deze jeugdwandeling is een prachtige wandeltocht die ik als kind geregeld samen met mijn vader dwars door het Limburgse Heuvelland maakte. Kenmerkend voor deze zinnenprikkelende wandeling zijn het contact met de omgeving, het actief bezig zijn van zowel lichaam als geest en het gebruik maken van slingerpaden ipv. de snelste verbinding.
De jeugdwandeling en gedicht zijn vormgegeven in een schets en zijn de basis voor het concept: Het ontwerpen van een hotel, refugium genaamd, waar rust, stilte, herstel, confrontatie en uitwisseling centraal staan in de vorm van fysieke en psychische activiteiten.
Doelgroepen zijn de figuurlijke voetpadmens, de onthaaster en de letterlijke voetpadmens, de pelgrim. Het refugium is gesitueerd in het Nederlands Limburgse Heuvelland, te Wijlre.
Het ontwerp kenmerkt zich doordat het opgaat in en gebruik maakt van de omge-ving; hierbij wordt gebruik gemaakt van een ruimtelijke omkadering door de aanwezige landschapselementen (twee graften en twee holle wegen), de meandervorm, inbedding in de helling, de materiaalkeuzes en onder en bovengrondse volumes. Het concept van de voetpadmens is minutieus doorgevoerd in het ontwerp. De bezoeker wordt blootgesteld aan de wereld van de zintuigen; schitterende vergezichten afgewisseld met intieme patio’s,onverwachte zichtlijnen, balancering rond het maaiveld, horizonverandering, weerkaatsingen van licht en geluid, schaduwpartijen, directe en indirecte wegen, stationes, extroverte en introverte ruimtes.
De mogelijkheid bestaat om contacten te leggen of in zichzelf te keren, fysiek of psychisch bezig te zijn en om in aanraking te komen met de rijke cultuur en natuur in de omgeving.
In het refugium ruikt de bezoeker de maaltijden, voelt de warmte van de open haard, hoort het fluiten van de vogels en proeft de streekgerechten.
Bij elke stap is men om daar te zijn, niet ergens anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten